استرس دوران کودکی

بزرگسالان به عنوان ارائه دهندگان و مراقبان، دنیای کودکان را شاد و بی دغدغه می بینند. به هر حال، بچه‌ها شغلی برای حفظ کردن یا قبض‌هایی برای پرداخت ندارند، پس چه چیزی می‌توانند نگران باشند؟

فراوانی! حتی کودکان بسیار کوچک نیز نگرانی دارند و تا حدودی احساس استرس می کنند.

منابع استرس

استرس تابعی از خواسته هایی است که بر ما تحمیل می شود و توانایی ما در برآورده ساختن آنهاست. این خواسته ها اغلب از منابع بیرونی مانند خانواده، شغل، دوستان یا مدرسه می آید. اما همچنین می تواند از درون نشات بگیرد، اغلب مربوط به آنچه ما فکر می کنیم باید انجام دهیم در مقابل آنچه واقعاً قادر به انجام آن هستیم.

بنابراین استرس می‌تواند بر هر کسی که احساس غمگینی می‌کند، حتی بچه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. در کودکان پیش دبستانی، جدایی از والدین می تواند باعث اضطراب شود. با بزرگتر شدن بچه ها، فشارهای تحصیلی و اجتماعی (مخصوصاً ناشی از تلاش برای جا افتادن) استرس ایجاد می کند.

بسیاری از بچه ها آنقدر شلوغ هستند که بعد از مدرسه زمانی برای بازی خلاقانه یا استراحت ندارند. کودکانی که از تمام فعالیت های خود شکایت دارند یا از رفتن به آنها امتناع می ورزند ممکن است بیش از حد برنامه ریزی شده باشند. با فرزندان خود در مورد احساس آنها در مورد فعالیت های فوق برنامه صحبت کنید. اگر آنها شکایت کردند، در مورد مزایا و معایب توقف یک فعالیت صحبت کنید. اگر توقف گزینه‌ای نیست، راه‌هایی را برای کمک به مدیریت زمان و مسئولیت‌های فرزندتان برای کاهش اضطراب جستجو کنید.

استرس کودکان ممکن است بیشتر از آنچه در زندگی آنها اتفاق می افتد تشدید شود. آیا فرزندانتان می شنوند که شما در مورد مشکلات در محل کار صحبت می کنید، نگران بیماری یکی از بستگان خود هستید یا با همسرتان در مورد مسائل مالی بحث می کنید؟ والدین باید مراقب باشند که وقتی فرزندانشان در نزدیکی هستند چگونه درباره چنین موضوعاتی صحبت می کنند زیرا بچه ها نگرانی های والدین خود را متوجه می شوند و خودشان شروع به نگرانی می کنند.

اخبار جهانی می تواند باعث استرس شود. کودکانی که تصاویر ناراحت کننده ای را در تلویزیون می بینند یا صحبت هایی در مورد بلایای طبیعی، جنگ و تروریسم می شنوند، ممکن است نگران امنیت خود و افرادی که دوستشان دارند باشند. با فرزندان خود در مورد آنچه می بینند و می شنوند صحبت کنید و آنچه را که در تلویزیون تماشا می کنند نظارت کنید تا بتوانید به آنها کمک کنید تا بفهمند چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

همچنین مراقب عوامل پیچیده ای مانند بیماری، مرگ یکی از عزیزان یا طلاق باشید . وقتی اینها به فشارهای روزمره ای که بچه ها با آن روبه رو هستند اضافه شود، استرس بیشتر می شود. حتی دوستانه ترین طلاق می تواند برای بچه ها سخت باشد زیرا سیستم امنیتی پایه آنها – خانواده آنها – در حال تغییر بزرگی است. والدین جدا شده یا مطلقه هرگز نباید بچه ها را در موقعیتی قرار دهند که مجبور به انتخاب طرف باشند یا آنها را در معرض نظرات منفی در مورد همسر دیگر قرار دهند.

همچنین به این نکته توجه داشته باشید که برخی از چیزهایی که برای بزرگسالان مهم نیستند، می‌توانند باعث استرس قابل توجهی برای کودکان شوند. به فرزندان خود اجازه دهید بدانند که شما درک می کنید که استرس دارند و احساسات آنها را نادرست ندانید.

علائم و نشانه ها

در حالی که تشخیص استرس کودکان همیشه آسان نیست، تغییرات رفتاری کوتاه‌مدت – مانند نوسانات خلقی، رفتار کردن، تغییر در الگوی خواب یا شب ادراری – می‌تواند نشانه‌های آن باشد. برخی از بچه ها اثرات فیزیکی دارند، از جمله معده درد و سردرد. دیگران در تمرکز یا تکمیل تکالیف مدرسه مشکل دارند. هنوز دیگران گوشه گیر می شوند یا زمان زیادی را تنها می گذرانند.

کودکان کوچکتر ممکن است عادات جدیدی مانند مکیدن انگشت شست، چرخاندن مو، یا برداشتن بینی را به خود بگیرند. بچه های بزرگتر ممکن است شروع به دروغ گفتن، قلدری یا سرپیچی از قدرت کنند. کودکی که استرس دارد همچنین ممکن است نسبت به مشکلات جزئی واکنش بیش از حد نشان دهد، کابوس ببیند، چسبیده شود یا تغییرات شدیدی در عملکرد تحصیلی داشته باشد.

کاهش استرس

چگونه می توانید به کودکان کمک کنید تا با استرس کنار بیایند؟ استراحت مناسب و تغذیه خوب می‌تواند مهارت‌های مقابله‌ای را تقویت کند، همانطور که والدین خوب نیز می‌توانند. هر روز برای فرزندانتان وقت بگذارید. چه آنها نیاز به صحبت داشته باشند یا فقط با شما در یک اتاق باشند، خود را در دسترس قرار دهید. سعی نکنید آنها را مجبور به صحبت کنید، حتی اگر می دانید که آنها نگران چه چیزی هستند. گاهی اوقات وقتی بچه ها برای فعالیت های سرگرم کننده با آنها وقت می گذارید احساس بهتری پیدا می کنند.

حتی وقتی بچه ها بزرگتر می شوند، زمان با کیفیت مهم است. برای برخی از افراد واقعا سخت است که بعد از کار به خانه بیایند، روی زمین بنشینند و با بچه هایشان بازی کنند یا فقط درباره روزشان با آنها صحبت کنند – به خصوص اگر خودشان روز پر استرسی را پشت سر گذاشته باشند. اما ابراز علاقه به فرزندانتان نشان می دهد که برای شما مهم هستند.

با صحبت کردن در مورد عواملی که ممکن است باعث استرس کودک شود به او کمک کنید تا با استرس کنار بیاید. با هم می‌توانید راه‌حل‌هایی مانند کاهش فعالیت‌های بعد از مدرسه، صرف زمان بیشتر برای صحبت با والدین یا معلمان، ایجاد یک رژیم ورزشی، یا داشتن یک دفترچه یادداشت به دست آورید.

شما همچنین می توانید با پیش بینی موقعیت های بالقوه استرس زا و آماده سازی کودکان برای آنها کمک کنید. به عنوان مثال، از قبل به پسر یا دختر خود اطلاع دهید که قرار ملاقات با پزشک در راه است و در مورد آنچه در آنجا اتفاق خواهد افتاد صحبت کنید. اطلاعات را متناسب با سن کودک خود تنظیم کنید – بچه های کوچکتر به اندازه بچه های بزرگتر یا نوجوانان به آماده سازی یا جزئیات بیشتری نیاز ندارند.

به یاد داشته باشید که سطحی از استرس طبیعی است. به فرزندان خود اجازه دهید بدانند که احساس عصبانیت، ترس، تنهایی یا مضطرب بودن اشکالی ندارد و دیگران نیز در این احساسات شریک هستند. اطمینان خاطر مهم است، بنابراین به آنها یادآوری کنید که مطمئن هستید که آنها می توانند شرایط را مدیریت کنند.

کمک به فرزندتان برای مقابله

وقتی بچه ها نمی توانند یا نمی خواهند در مورد مسائل استرس زا خود صحبت کنند، سعی کنید در مورد خودتان صحبت کنید. این نشان می دهد که شما مایل به مقابله با موضوعات سخت هستید و زمانی که آنها آماده هستند برای صحبت با آنها در دسترس هستید. اگر کودک علائمی را نشان می دهد که شما را نگران می کند و تمایلی به صحبت کردن ندارد، با یک درمانگر یا سایر متخصصان سلامت روان مشورت کنید .

کتاب‌ها می‌توانند به بچه‌های جوان کمک کنند تا با شخصیت‌ها در موقعیت‌های استرس‌زا آشنا شوند و یاد بگیرند که چگونه با آن‌ها کنار می‌آیند. اتمام الکساندر و وحشتناک، وحشتناک، بدون خوب، بسیار روز بد توسط جودیت Viorst؛ سوپ اشک توسط پت شوایبرت، چاک دیکلین و تیلور بیلز. و طلاق دایناسورها اثر مارک براون و لورن کراسنی براون.

اکثر والدین مهارت هایی برای مقابله با استرس فرزندشان دارند. زمان جستجوی توجه حرفه ای زمانی است که هرگونه تغییر در رفتار ادامه یابد، زمانی که استرس باعث اضطراب جدی می شود ، یا زمانی که این رفتار باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در مدرسه یا خانه می شود.

اگر برای یافتن منابع برای فرزندتان به کمک نیاز دارید، با پزشک یا مشاوران و معلمان مدرسه مشورت کنید.